532

پست قبل رو که نوشتم بعدش دیدم پیام داده و درس جدیدمو فرستاده... 

واقعا نمی دونم چرا اینجوری شد! شلوغ بود... صدا زیاد بود... هندزفری هم نداشتم و فایل هم کیفیتش خوب نبود... یه آن فکر کردم صدای خودشو برام فرستاده و تا تهش رفتم... تا آخر قطعه سیزده دقیقه ای صدای خودشو می شنیدم... کم مونده بود سکته کنم... چی بهم گذشت خدا می دونه... به من.صی گفتم... حتی جوابشو هم دادم ولی وقتی فایل رو فرستادم براش و شنید گفت خانم سین مطمئنی خودشه؟ یه بار دیگه شنیدمش و دیدم اشتباه کردم... خودمم باورم نمیشه... خیلی بد بود...

در کل خیلی متحول شده... همون شب هم جواب داد مجدد...

دیشب به سرم زد یه آف سفر براش بفرستم...از من.صی هم پرسیدم گفت بفرست خوبه... فرستادم... خداییش اصلا فکر نمی کردم اینجوری جواب بده... وقتی جواب داد و سطر اولشو خوندم گفتم خیلی مودبانه جواب داده و نخواسته اما وقتی نیم ساعت بعد بازش کردم و متن کاملش رو خوندم شوکه شدم...

تشکر نه تشکر معمولی! و ابراز لطف که ممنون خبر دادید و متاسفانه نمی تونم ولی حتما از این کارا بکنید و بهم خبر بدید هر وقت بتونم میرم و کلی ممنون و دو تا گل آخرش...

حس کردم اونم انتظار نداشت و خیلی خوشحال شد... به نظرم عکس العملش اینو می گه... نمی دونم... آخه این همه تغییر در عرض همین یک هفته و بعد از تماس من و اون حرفا به نظرم هیچ دلیل دیگه ای نمی تونه داشته باشه...

یعنی واقعا براش مهمه؟ مهمم؟ چرا اینجوری کرد؟ چرا اینجوری گفت؟ چرا؟ هی می خوام پر و بال ندم بهش ولی آخه داره یه جور خوبی رفتار می کنه... من کلی ترسیدم اون هفته که بعد از حرفام رفتارش چه جوری میشه ولی نه تنها بد نبود که خیلیم خوب بود...

خدایا تو رو به بزرگیت قسم کمک کن دیگه گذشته ها برام تکرار نشه...

کاش میشد حقیقتو بفهمم... کاش اتفاق خوبی میفتاد... کاش چیزی بود... کاش این روند ادامه داشت... یه وقتایی که ریسک کردم در حد خودم جواب داده... مثل احوالپرسی موقع مریضیش... یا تذکر اونروز که به نظر خودم تا تهش رفتم و خیلی ریسک داشت... مثل دیشب... 

خدایا دلمو دریاب... همش دارم متن تشکرشو می خونمو لبخند میزنم....