فکر نمی کردم این قضیه تا این حد روم اثر بذاره. همیشه وقتی یه اتفاق بد میفته میگن هنوز گرمی نمی فهمی. واقعا همینطوره. منم با وجودی که اولش شوکه شدم اما هنوز گرم بودم و نمی فهمیدم واقعا. روز به روز داره اوضاعم بدتر میشه.
حال بدم به این خاطر نیست که کسی رفت. به این خاطره که جای خالی همیشه هست و خودنمایی می کنه. حرف اونشب من.صی خیلی خنده دار بود اما واقعا درست بود.
از دست فری این روزا خیلی می رنجم ولی نه می تونم و نه می خوام به روش بیارم. من از همشون بزرگترم و اونا هرچقدرم بخوان نمی تونن دغدغه های منو درک کنن. بدم میاد از اینکه تو ذهن کسی اینطور تعریف بشم که فقط دارم به ازدواج فکر می کنم. چون اینطور نیست.
پیش شری نمی رم دیگه. اینسری هم داروهام تموم میشه و نمی گم که حالم خوب نیست چون دیگه نمی خوام ادامه بدم.
دختره حسابی رو اعصابم رژه میره و تحملشو واقعا ندارم. تحمل ناز و عشوه هاشو ندارم. تحمل اینکه دم به دقیقه بخوام حال مزخرفشو گزارش بدم ندارم. تحمل رفتارهای میم رو ندارم. فکر می کنم که تو همه ی عمرم هر کی بهم رسیده خواسته یه تیکه از روحمو بکنه و موفقم شده.
از آدمای دور و برم بیزار شدم و غیر از خانواده م به هیچکس اطمینان ندارم. برای خیلی چیزا دریغ و افسوس می خورم و پشت سرم عمریه که گذشته و هیچ کاریشم نمیشه کرد. هیچ راهی ندارم، نمی گم برای برگشتن، فقط برای کمرنگ کردن اثرات بدی که روم داشته. فکر می کردم میم فرشته ای هست که خدا فرستاده تا حالمو بهتر کنه و بهم آرامش بده اما اونم نبود. یا شایدم بود ولی شرایطش نبود.
در هر حال اونی که تا سال گذشته ناجی زندگیم بود الان تبدیل شده به یکی که خودشم ردی رو احساسم گذاشت و رفت. نه راستی نرفته. هنوزم هست و حالا باید به کل دیدم رو به خودش و حرکات و رفتارهاش عوض کنم.
دیروز به خودم میگفتم کاش بود. کاش اونی که نشون میداد بود. کاش خوب بود و بود. بود و میومد. بود و ظاهر و باطنش یکی بود. بود و حرف میزد. بود و میشد. بود و خوب هم میشد. بود و به آرامش میرسیدم با بودنش.
اما الان هست و باید اینجوری به سخت ترین حالت ممکن تحملش کنم.