فکر می کنم جسورانه ترین کاری که تو زندگیم انجام دادم و دارم می دم همین تدریس به مربیها باشه. مربیهایی که تو شرایط عادی پر از باد و غرورن و خدا رو بنده نیستن تو شرایطی قرار می گیرن که باید آروم و بی صدا و مطیع در مقابل من بشینن و به توصیه هام گوش کنن.
حس خیلی خوبی داره و خیلی به آدم اعتماد به نفس می ده اما به اندازه ی حس خوبش بهم استرس هم میده. اینکه نکنه موفق نشن و یا نتیجه نگیرن! امیدورام هیچ وقت اینطور نشه. دوتا تجربه ی قبلیم که خیلی خوب بود و کاملا مثبت بود. امیدورام به یاری خدا این یکی هم نتیجه بده. خداکنه خودش خوب همکاری کنه و طبق برنامه پیش بره.