می گم خوب که یه چیزایی هستن. یه چیزایی که مثل خط کش می مونن و تا ابد هم هیچ معیاری جاشونو نمی گیره.
یه حنجره هایی هستن که حتی برای امتحان و شوخی هم که شده نمی تونی جاشون قدم بذاری.
خدایا شکرت که این نعمتها رو بهمون دادی که نه برای خوندن که برای همراهی غمها و یادآوری گذشته های شیرین بهشون متوسل شیم...
بعضیا تا ابد می خونن...
* ه.ا.ی.د.ه