361

انتظاری ازش ندارم. راستش دیگه از کسی انتظار ندارم. کلی میگم. هنوز هستن کسانی که برام مهمن اما اگه تو زرد از آب در بیان و خواسته یا ناخواسته اذیت کنن اونا رو هم راحت کنار می ذارم. من.صی خیلی اصرار داره که فری رو برای خودش نگه داره اما من خیلی وقته کنارش گذاشتم. نه اینکه بد باشه. اما دیگه اون آدم سابق نیست و دلیلی نداره منم مثل قبل باشم باهاش.

چند روزیه دمنوش با.ب.و.نه می خورم. نمی دونم به خاطر اینه یا تمرین یا چیزای دیگه. به هر حال چند روزیه اوضاع بهتره و بهتر میتونم بزنم. راستش از همه ی زندگی به همین دل خوش کردم و اگه بتونم اینو به یه حد قابل قبولی برسونم یه کم آروم میشم. خیلی چیزا دست ما نیست. اینو چند روز پیش که داشتم با من.صی حرف می زدم بهش گفتم. خوب یا بد باید بپذیریم که یه چیزایی دست ما نیست. تازه همون چیزایی هم که فکر میکنیم دست ماست اگه خوب بهش فکر کنیم بازم دست ما نیست.
یاد چند سال پیش افتادم. همین موقعها بود. که بعد از حرف اونجوری حامد دیگه مطمئن شدم خبریه. رفتم پیش مریم در حالی که رو پام بند نبودم از خوشحالی. ناهار رو تو فضای سبز اداره شون خوردیم و هر دومون خوشحال بودیم. یه جورایی مطمئن بودیم که همه چیز تموم شده و همین روزاست که حرفشو پیش بکشن. اما نشد. اصلا نمی دونم می خواست بشه و نشد یا از اولم نمی خواست بشه. به هر حال نشد. و من مُردم. به معنای واقعی مردم. و... تا الان. که هیچی.
راستی چند روزه تو فکر رفتم که این ماجراها یه هدایت کننده پلید داشته که هیچ وقت فکر نمی کردم تا این حد پلید باشه. حامد. حالم ازش به هم می خوره. آدم پستی که الان داره چهره واقعیشو به بقیه هم نشون میده و من چند سال به عنوان یه آدم مطمئن بهش نگاه می کردم. چند باری از خودش تموم شدن یه سری مسائلو شنیدم و پرسیدم که گفت پس چرا بعدش گفت من نمی دونستم! یا خودش چندین بار از قول داداشش تعریف کرد پس چرا بعد همشون اظهار بی اطلاعی کردن!

گفتن اینا الان چه دردی رو درمون می کنه نمی دونم. فقط می دونم این اتفاق ضربه خیلی محکمی به من زد و آثار مخربشو نمیشه پاک کرد.

اگه بشه امروز و فردا یه کم برم بیرون خیلی خوب میشه. هوای این روزا کیمیاست! دولت مستعجله. زود می گذره.