خیلی دلم میخواد زنگ بزنه. همش منتظرم. اما می دونم اگر هم بزنه یا اس بده حسم خوب نیست و نمی خوام جواب بدم...
حس بدیه. از وقتی اومده وایبر دیگه می تونم ببینم چه وقتایی آن هست. همین باعث میشه هم خودم وسوسه بشم اس بدم هم چون عادت کرده دیروقت شب اس بده همش منتظر باشم.
یادمه پارسال این موقع ها همش با یه حس مبهم دست به گریبون بودم. اینکه اون اشاره های مختصرش معنیش مشکل داشتن با زنشه یا نه؟ کاراشو می دیدم اما چیز محکمی دستم نبود که بشه بهش اطمینان کرد. تا امسال که خودش همه چیزو بهم گفت. الان دیگه این مساله رو می دونم اما اثر چندانی تو وضعیت نامعلوم من نداره. چون نمی دونم تصمیمش برای زندگی آینده ش واقعا چیه...