144

بعضی وقتا خیلی زمان لازمه تا بفهمی کسی که فکر می کردی دوستته واقعا نیست. گاهی این زمان میشه یه عمر! پس بهتره هیچ وقت خودمونو به کسی وابسته نکنیم که تحمل بی مهریاش اذیتمون کنه.
بعضی وقتا شرایطی پیش میاد که با یکی احساس نزدیکی و صمیمیت می کنی اما بعد از گذشت مدتی یا تو شرایطت عوض میشه یا اون و دیگه اون آدمای قبلی با اون دیدگاههای مشترک نیستید. لزومی نداره بخواهید به اون رابطه با اون شدت و حدت ادامه بدید. شاید بهتر باشه فقط در حد سلام و علیک و احترام گذاشتن بمونه.

این روزا درگیر همچین قضیه ای هستم. دوستی که یه زمانی خیلی با هم پایه بودیم اما الان مدتهاست حس می کنم خیلی از هم فاصله گرفتیم و فقط به خاطر گذشته ها داریم ادای دوست بودنو در میاریم. دیگه نه مثل هم فکر می کنیم، نه مثل هم رفتار می کنیم و در کل خیلی از هم فاصله گرفتیم. به خاطرش حسرت نمی خورم. چون واقعا دیگه نمی خوام آدم گذشته باشم و مدام فکرم درگیر مسائل بی ارزش باشه. منظورم این نیست که دوست بی ارزشه اما به این معتقدم که اگه کسی برات اونطوری که باید مایه نذاشت تو هم نذار...
هر بار قرار داریم بریم بیرون من بیچاره باید کلی حرص بخورم و آخرشم خودم برم. دختری که تو دوستی براش هیچی کم نذاشتم. حتی وقتی برای خرید ماشین پول کم داشت من بهش قرض دادم. اونموقع برام مهم نبود چون دوستم بود اما هیچ وقتی سعی نکرد جبران کنه. حتی یه بار بگه بیا برسونمت یا بیا یه جایی با هم بریم. نهایتش قرار می ذاره جایی و این منو عصبی می کنه.
حتی وقتی حرفش میشه میگه تو که پول داری با آژانس برو و بیا!
توقع داشتم دیشب برای کنسرت بیاد اما اونم نیومد و خبر هم نداد. درسته خیلی وقت نیست که از فوت پدرش می گذره ولی هر چیزی به جای خودش. به نظرم اینقدار بهش فرصت دادم...
نمی گم برام هیچ کاری نکرده چون واقعا بی انصافیه. اما فقط می تونم بگم در اون حدی که باید نبوده...