56

خدا کنه حسم همینجوری بمونه. اسمش سرکوب کردن یا هر چیز دیگه هست نمی دونم اما حس خوبیه. قصد اذیت کردن کسی رو ندارم. بعضی وقتا حتی به حس خودمم شک می کنم یعنی حس می کنم اگه حسی دارم صرفا به خاطر توجه اونه. یعنی توجه و محبت اونو که می بینم برام جالب و خوشاینده. نمی دونم اگه قضیه جدی بشه واقعا نظرم چیه. یه وقتایی به خودم می گم من از شرایط زندگی الانم راضیم و حوصله دردسر ندارم. دو روز زندگی ارزش این همه غصه خوردن و فکر کردن نداره که بخوام برای شروع یه زندگی جدید این همه استرس و دلشوره تحمل کنم.
نمی دونم فقط به این یکی مطمئنم که هر حسی دارم به خاطر توجه اونه و اینکه این همه سال چشم انتظار محبت بودم و حالا دارم می بینمش. ولی... هی...