دوستامو خیلی دوست دارم. یادمم نمی ره که چقدر کمک کردن و تو اون شرایط سخت هوامو داشتن. اما خوب یه وقتایی آدم دل نازک میشه و بیشتر نیاز به حمایت دوستاش داره. دیشب وقتی تو ف.ب اون استتوس رو گذاشتم و مغز حرفم فهمیده نشد دلم خیلی گرفت. پاکش کردم. کدومتون می فهمید حس و حال من چیه. شما هر کدوم حداقل بودن با یه نفر رو تجربه کردید. داشتن یه نفر. محبت واقعی یه نفر. اما من چی؟... می تونید بفهمید اینهمه سرپوش گذاشتن رو احساسات یعنی چی؟ حداقل بذارید تو دل خودم با خودم حرف بزنم...